Wystawa „Wisła wpada do Odry” to świetna okazja, żeby pogadać o sztuce, która ruszyła się z wyznaczonego sobie eleganckiego miejsca i zaryzykowała wszystko. Od jakiegoś czasu rozmawiamy znów o wynalazku Jerzego Ludwińskiego – sztuce postartystycznej (to – najprościej mówiąc – sztuka, która zajmuje się „czymś bardziej ekscytującym” niż sztuka). Dzieje się tak za sprawą działań, które angażują język sztuki wprost na ulicach, placach, w puszczach i na rzekach. Nagroda im. Katarzyny Kobro dla Ewy Ciepielewskiej to kolejny sygnał najnowszego zwrotu w sztuce, zwrotu ekologicznego.Moje gościnie Cecylia Malik i Joanna Sokołowska, od lat wytyczają jego kurs.
Cecylia Malik artystka wizualna i aktywistka ekologiczna, łączy sztukę i aktywizm dbając o sens i skuteczność działań. Organizuje protesty kreowane jako happeningi i dzieła sztuki w przestrzeni publicznej. Autorka wielu projektów artystycznych, o których mogliście słyszeć: „365 Drzew”, „6 rzek”, „Modraszek Kolektyw” i „Wodna Masa Krytyczna”. W 2017 zainicjowała „Matki Polki na wyrębie” – przeciwko Lex Szyszko. Należy do Koalicji Ratujmy Rzeki. Jest autorka i liderką ogólnopolskiej kampanii społecznej „Siostry Rzeki”. Autorka filmu dokumentalnego „Raj na ziemi” o miłości pary bezdomnych. Laureatka wielu nagród między innymi Człowieka Polskiej Ekologii za rok 2017 i Nagrody Katarzyny Kobro za 2018.
Joanna Sokołowska kuratorka w Muzeum Sztuki w Łodzi, autorka wystaw i publikacji poświęconych sztuce współczesnej. Ostatnio podjęła studia psychologii procesu. Przy pomocy sztuki angażuje ludzi do rozwijania wyobraźni, empatii i wrażliwości. Wspólnie z artystkami, artystami i innymi sojuszniczkami porusza takie tematy jak przyszłość pracy, wspólnot połączonych troską o Ziemię czy globalnym siostrzeństwem. Zrealizowała wiele ważnych dla najnowszej historii sztuki polskiej wystaw, m. in.: „Zjednoczona Pangea” (Muzeum Sztuki w Łodzi, 2019), „For beyond that horizon lies another horizon” (Edith-Ruß-Haus für Medienkunst, Oldenburg, 2017), „Flow. Powrót suma” (wspólnie z Ewą Ciepielewską, Agnieszką Brzeżańską, Kamilem Kuitkowskim, Kolą Śliwińską, Księgarnia Wystawa Pamoja, Kraków, 2017), „Ćwiczenia w autonomii. Tamás Kaszás we współpracy z Anikó Loránt” (ex-artists’ collective) (Muzeum Sztuki w Łodzi, 2016), „Wszyscy ludzie będą siostrami” (Muzeum Sztuki w Łodzi, 2016), „Jabłko. Introdukcja. (Ciągle i ciągle od nowa)” (wspólnie z Aleksandrą Jach, Susanne Titzt; Muzeum Sztuki w Łodzi/ Museum Abteiberg, Mönchengladbach, 2015), „Niewczesne historie” (wspólnie z Jarosławem Lubiakiem, 2015), Huseyin Bahri Alptekin. „Zajścia, zdarzenia, okoliczności, przypadki, sytuacje” (wspólnie z Magdaleną Ziółkowską, Muzeum Sztuki w Łodzi, 2014), „Oczy szukają głowy do zamieszkania” (wspólnie z Aleksandrą Jach, Katarzyną Słobodą, Magdaleną Ziółkowską, Muzeum Sztuki w Łodzi, 2011), „Robotnicy opuszczają miejsca pracy” (Muzeum Sztuki w Łodzi, 2010), „Inne miasto – inne życie” (Zachęta Narodowa Galeria Sztuki i przestrzenie publiczne, Warszawa, 2008).